Το στρες αποτελεί μία κατάσταση δυσαρμονίας, κατά την οποία η ομοιόσταση, η ισορροπία δηλαδή του οργανισμού θεωρείται ότι απειλείται.
Το άτομο βιώνει στρες, όταν αισθάνεται αδυναμία να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος του. Εκτός από το αρνητικό στρες – «distress», υπάρχει και το στρες με αποδεδειγμένα θετικά αποτελέσματα για τον ανθρώπινο οργανισμό, το «eustress». Όταν δηλαδή το στρες εκδηλώνεται έως κάποιο βαθμό έντασης, προστατεύει τον άνθρωπο από κινδύνους αλλά και τον διατηρεί σε εγρήγορση.
Όταν ο οργανισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με υπερβολικό στρες, η προσοχή αυξάνεται και ο εγκέφαλος συγκεντρώνεται στην αντιλαμβανόμενη απειλή. Ο ρυθμός της καρδιάς και της αναπνοής επιταχύνεται και η ροή του αίματος προσανατολίζεται για να «προμηθεύσει» τον εγκέφαλο, την καρδιά και τους μυς.
Εκτός από τους περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς παράγοντες στρες υπάρχουν και οι εσωτερικοί παράγοντες στρες που ονομάζονται ψυχο-εσωπροσωπικοί. Σε αυτούς εντάσσονται όλοι εκείνοι οι παράγοντες οι οποίοι προέρχονται από το ίδιο το άτομο, τις αξίες του και τις αντιλήψεις που έχει για τον εαυτό του. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι δεν είναι το ίδιο το γεγονός που μπορεί να προκαλέσει στρες σε ένα άτομο αλλά ο τρόπος που το άτομο θα αξιολογήσει το γεγονός αυτό. Ως απειλητικό και επικίνδυνο ή όχι. Αυτό γίνεται κατανοητό και από το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν στρεσάρονται από τα ίδια ακριβώς γεγονότα με τους άλλους ανθρώπους αλλά και από το ότι ένα γεγονός μπορεί να αποτελέσει στρεσογόνο παράγοντα σήμερα για κάποιον αλλά μετά από ένα χρονικό διάστημα να μην έχει την ίδια ένταση.
Αρκεί λοιπόν η ματιά του ανθρώπου προς ότι συμβαίνει να αλλάξει και να εμπλουτιστεί με αυτοπεποίθηση και πίστη για τις προσωπικές δυνατότητες και ικανότητες.
Αγγελική Ζαφειροπούλου
Ψυχολόγος MSC
