Το παιδί μπροστά στην τηλεόραση

Τα προβλήματα διατροφής των ενηλίκων έχουν απασχολήσει μεγάλο μέλος της ερευνητικής και επιστημονικής κοινότητας και έχουν λίγο πολύ οριοθετηθεί. Τι γίνεται όμως με τη διατροφική συμπεριφορά των παιδιών;

Ότι και αν φταίει πάντως, είναι γεγονός ότι τα παιδιά μας αναπτύσσουν πλέον κακιές συνήθειες και  μη επιθυμητή συμπεριφορά ως προς το φαγητό. Το κλειδί για να τροποποιηθεί αυτή η συμπεριφορά του παιδιού είναι η παρατήρηση. Προσπαθήστε να δείτε τη συμπεριφορά του παιδιού και της οικογένειας υπό νέα οπτική, ώστε να κατανοήσετε τι πραγματικά συμβαίνει.

Καθώς μεγαλώνει ένα παιδί, εισέρχεται στη ζωή του σταδιακά η τηλεόραση. Οι ίδιοι οι γονείς τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούν την τηλεόραση ως μέσο για να «ησυχάσουν» τα παιδιά. Πόσο όμως επηρεάζει τη ζωή των παιδιών μια τέτοια κίνηση;  Αφενός εξαρτάται από το χρόνο που αφιερώνει το παιδί στη θέαση τηλεοπτικών προγραμμάτων, αλλά και από τις εικόνες που δέχεται. Είναι δεδομένο ότι η παρατεταμένη καθημερινή τηλεθέαση στερεί από το παιδί το παιχνίδι και την ευκαιρία να είναι δραστήριο. Μειώνει με άλλα λόγια την κινητικότητα τους, κάτι που ευνοεί την εμφάνιση παχυσαρκίας αργότερα στη ζωή του. Οι διαφημίσεις από την άλλη πλευρά επηρεάζουν σημαντικά τις επιλογές (και τις απαιτήσεις) του παιδιού, μεταξύ άλλων, όσον αφορά το φαγητό.

Τι γίνεται όμως όταν το παιδί αρχίσει να τρώει μπροστά στην τηλεόραση όσα βλέπει στις διαφημίσεις; Ο συσχετισμός δυο ερεθισμάτων μπορεί να συμβεί από τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου. Αν δώσετε στο παιδί σας μια μπάρα σοκολάτας να φάει ενώ παρακολουθεί το αγαπημένο του πρόγραμμα στην τηλεόραση, θα μάθει να περιμένει τη σοκολάτα όποτε κάθεται να δει τηλεόραση. Επειδή η τηλεόραση και η κατανάλωση σοκολάτας έχουν επανειλημμένα συνυπάρξει, το παιδί τα συνδυάζει αυτόματα στο μυαλό του. Επιπλέον, το πρόγραμμα της τηλεόρασης θα λειτουργήσει ως μια υπενθύμιση ότι το παιδί αρχίζει να πεινά, οπότε θα αρχίζει να αναζητά φαγητό.

Προσπαθήστε λοιπόν να δημιουργήσετε υγιεινούς δεσμούς μεταξύ συμβάντων, ώστε να αποφευχθούν ανάλογοι μη υγιεινοί συσχετισμοί. Κάθε φορά που το παιδί σας βλέπει τηλεόραση και δεν του παρέχετε φαγητό, οι συσχετισμοί αυτοί ατονίζουν στο μυαλό του. Σταδιακά το παιδί ξεχνά την προσμονή της σοκολάτας και τότε εξασθενεί το αίσθημα της πείνας που νιώθουν.

Βέβαια, είναι απαραίτητο η προσέγγιση αυτή να χρησιμοποιηθεί με συνέπεια και χωρίς παρεκκλίσεις, αλλιώς θα είναι αναποτελεσματική. Είναι συνάμα χρήσιμο να θεσπίσει η οικογένεια κανόνες που να αφορούν την κατανάλωση του φαγητού, όπως π.χ. να τρώνε μόνο στο τραπέζι, να μην τρώνε μεταξύ των γευμάτων, αλλά ούτε και «στο πόδι».

Από τους πρώτους μήνες της ζωής του ένα παιδί έχει την έμφυτη τάση να μιμείται και να αναπαράγει οτιδήποτε του τραβά την προσοχή. Μεγαλώνοντας, είναι δεδομένο ότι θα προσπαθήσει να μιμηθεί συμπεριφορικά τα πρότυπα του: δηλαδή σε πρώτη φάση τους γονείς του. Θα πρέπει να αλλάξουν πρώτα οι γονείς συνήθειες και συμπεριφορά όσον αφορά τη διατροφή και την φυσική δραστηριότητα.

Προσπαθήστε λοιπόν να εφαρμόσετε την όποια αλλαγή σε όλη την οικογένεια, όχι μόνο στο παιδί. Ακόμα και αν τα παιδιά δεν είναι υπέρβαρα, είναι πολύ σημαντικό να μάθουν από μικρά τις αρχές της σωστής διατροφής. Έχετε κατά νου όμως ότι ένας μικρός βαθμός αλλαγής μπορεί αφενός να είναι πολύ ανταποδοτικός και αφετέρου να προσδώσει αυτοπεποίθηση για την επίτευξη επιπλέον συμπεριφορικών αλλαγών.