Η παιδική παχυσαρκία αποτελεί ένα φαινόμενο που λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στη χώρα μας, 4 στα 10 παιδιά ηλικίας κάτω των 10 ετών είναι παχύσαρκα, ενώ το 25 με 75% των παχύσαρκων παιδιών και εφήβων θα γίνουν παχύσαρκοι ενήλικες.
Αλήθεια, τι έχει αλλάξει στις συνήθειές μας και πόσο ευθύνεται η ίδια η οικογένεια;
Οι αιτίες της κατακόρυφης αύξησης της παιδικής παχυσαρκίας είναι λίγο – πολύ γνωστές, με κυριότερες τις μη ισορροπημένες διατροφικές συνήθειες, την έλλειψη φυσικής δραστηριότητας (σε συνδυασμό με τις ατελείωτες ώρες μπροστά από την τηλεόραση ή τον Η/Υ), την κληρονομικότητα και τις διάφορες ψυχολογικές παραμέτρους (π.χ. άγχος με διέξοδο στο φαγητό). Μεγάλο μέρος της ευθύνης βαραίνει τους γονείς, οι οποίοι απευθύνονται συνήθως στον ειδικό όταν το πρόβλημα έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Ποια είναι τα 5 συχνότερα λάθη της οικογένειας που οδηγούν στην παιδική παχυσαρκία;
1. Το «σπιτικό» φαγητό αποτελεί για πολλά νοικοκυριά μια συνήθεια όχι καθημερινή, ή ακόμα και μια πολυτέλεια. Η μητέρα δουλεύει, είναι πολυάσχολη, και η εύκολη λύση του φαγητού από έξω γίνεται όλο και περισσότερο συνήθεια για τη σύγχρονη ελληνική οικογένεια. Η ανεξέλεγκτη κατανάλωση fast food και τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπος και θερμίδες είναι βασικός αιτιολογικός παράγοντας της παχυσαρκίας στην παιδική ηλικία.
2. Η αδυναμία των γονιών να ετοιμάσουν ένα ισορροπημένο και υγιεινό πρωινό τουλάχιστον στα παιδιά τους, τους οδηγεί στην εύκολη λύση του έτοιμου σνακ. Τα περισσότερα από τα προσφερόμενα προϊόντα στα σχολικά κυλικεία δεν είναι κατάλληλα για την διατροφή των παιδιών. Έτσι, η πλειοψηφία των μαθητών καταφεύγουν καθημερινά σε ανθυγιεινές επιλογές, όπως γαριδάκια, πατατάκια, κρουασάν, σοκολάτες κλπ. Τα τρόφιμα αυτά φυσικά και δεν είναι δυνατόν να τα στερήσει κανείς από ένα παιδί. Η συστηματική υπερκατανάλωση τους όμως έχει καταστροφικές συνέπειες για το σωματικό τους βάρος και την υγεία τους.
3. Η υπερπροστατευτική συμπεριφορά των γονέων και η ανασφάλεια της μητέρας που από τη βρεφική ακόμα ηλικία σπεύδει να ταΐσει το παιδί με το παραμικρό κλάμα του που το ερμηνεύει ως πείνα. Όταν η συμπεριφορά αυτή γίνεται συστηματικά μπορεί μελλοντικά να έχει ως αποτέλεσμα κάθε φορά που το παιδί δεν αισθάνεται καλά να τρώει. Ειδικά στη χώρα μας η τάση να ταΐζουν οι γονείς τα παιδιά ακόμα και όταν αυτά δεν πεινάνε είναι έντονη.
4. Σε μερικές περιπτώσεις οι γονείς δεν λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους κινδύνους που εγκυμονεί η παχυσαρκία για την υγεία των παιδιών τους, ενώ πολύ συχνά δεν μπορούν καν να αντιληφθούν την ύπαρξη του προβλήματος. Ειδικά στις μικρές ηλικίες, ένα υπέρβαρο παιδί θεωρείται χαριτωμένο και πάνω απ’ όλα υγιές.
5. Ακόμα και όταν η οικογένεια αντιληφθεί το πρόβλημα, μπορεί να καταφύγει σε ακραίες και αναποτελεσματικές λύσεις. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το παιδί με περιττά κιλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εφαρμόσει αυστηρές δίαιτες αδυνατίσματος. Κάτι τέτοιο θα ήταν επικίνδυνο και εγκληματικό για την ανάπτυξή του. Στόχος στις περιπτώσεις αυτές είναι η σταθεροποίηση του βάρους μέσα από βελτίωση των διατροφικών του συνηθειών.
Άρθρο της Χρυσάνθης Συρίμπεη
Κλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος MSc
