Μικροί ενήλικες και ένα πιάτο

Η συμπεριφορά μιας οικογένειας όσον αφορά το φαγητό – και τις δραστηριότητές της – είναι τόσο πολύπλοκη όσο και ο τρόπος ζωής της. Σε κάθε περίπτωση, η όποια αλλαγή στις συνήθειές της και, κατ’ επέκταση στο φαγητό, πρέπει να γίνει βαθμιαία. Πρέπει πρώτα να επιλεγεί η συνήθεια προς αλλαγή και στη συνέχεια να τεθούν μικροί και εφικτοί στόχοι κάθε φορά. Δεν ξεκινάμε από τη μια μέρα στην άλλη να πιέζουμε να παιδιά να φάνε κάτι – επειδή μας είπαν ότι είναι καλό – πως μάλλον αν δεν το κάνουμε οι ίδιοι οι γονείς.

Το να μείνει ένα παιδί συγκεντρωμένο στην προσπάθειά του είναι αρκετά δύσκολο. Πόσο μάλλον να αρχίσει να αποκτά καινούριες συνήθειες. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται ήρεμο περιβάλλον και διάλογος με το παιδί..

Οι γονείς, από την πλευρά τους, πρέπει να εκπαιδευτούν για να αποκτήσουν τόσο τις γνώσεις  όσο και τις δεξιότητες, ώστε να μπορούν καθοδηγήσουν σωστά τα παιδιά τους. Το κλειδί είναι να αντιμετωπίζουν τα παιδιά σαν…μικρούς ενήλικες, τουλάχιστον όσον αφορά το φαγητό.

Για παράδειγμα, ένα παιδί δεν τρώει ποτέ ένα υγιεινό πρωινό. Η αλλαγή πρέπει να γίνει σταδιακά και με τρόπο που να εξασφαλίζει τη συμμετοχή του παιδιού στη λύση του προβλήματος.  Τα στάδια της αλλαγής αυτής θα μπορούσαν να είναι τα εξής:

Αντίστοιχα, η τεχνική αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί και όταν το παιδί απομακρύνεται από την επιθυμητή συμπεριφορά. Για παράδειγμα αν τρώει ζαχαρούχα δημητριακά κάθε πρωί, ενθαρρύνετέ το να κάνει μια πιο υγιεινή επιλογή. Ανταμείψτε το παιδί αν τρώει μη ζαχαρούχα δημητριακά τα μισά πρωινά της εβδομάδας και, αντίστοιχα όταν καταναλώνει την πιο υγιεινή επιλογή κάθε πρωί.

Ωστόσο, θα πρέπει να φροντίσετε η ανταμοιβή αυτή να μην σχετίζεται ποτέ με το φαγητό. Αν επιλέξετε μια δραστηριότητα, όπως π.χ. το κολύμπι, ενισχύετε συνάμα τις δεξιότητες του παιδιού. Να όμως έχετε πάντα κατά νου ότι η αλλαγή δεν μπορεί να επέλθει σε μια νύχτα. Οι μικρές και βαθμιαίες αλλαγές είναι πιο πιθανό να έχουν διάρκεια αλλά και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.