Όταν εκπέμπεις θετική ενέργεια σου έρχεται πίσω! Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα απ’το να κοιτάς γύρω σου και να βλέπεις χαμόγελα, ευτυχία και λαμπερά μάτια; Θα μου πείτε “Πού να βρούμε τη δύναμη και την όρεξη να γελάμε με τόσα προβλήματα;”…Θα σας απαντήσω “Κι όμως γίνεται!”…Μπορεί να μη σας βγαίνει αυθόρμητα, μπορείτε όμως να προσπαθήσετε. Ξεκινάει από μέσα μας, απ’το μυαλό και την ψυχή μας.
Σήμερα ήταν μια δύσκολη μέρα για μένα (είναι 4 το μεσημέρι κι έχω πολύ μέλλον ακόμα μπροστά μου)… Πολλή δουλειά, περιορισμένος χρόνος, πολλές υποχρεώσεις, πολλές πληρωμές. Κι όμως είναι μια μέρα που μου επιβεβαίωσε για πολλοστή φορά το ότι αν εκπέμπεις θετική ενέργεια σου έρχεται πίσω!
Αφού περνάω από 2-3 τράπεζες καταλήγω στα ΕΛΤΑ και σε μία ατελείωτη αναμονή.
Τράβηξα το χαρτάκι με το νούμερο 296 κι εκείνη τη στιγμή εξυπηρετούσαν το 245.
Χρόνος αναμονής: ΑΓΝΩΣΤΟ! Προς στιγμήν τρελάθηκα απ’το άγχος, εκνευρίστηκα, σκέφτηκα πόσο πίσω μένει η δουλειά μου και τι θα προλάβω να πρωτοκάνω! Αλλά μέσα σε 2 λεπτά άλλαξα πορεία σκέψης, χαλάρωσα, έκατσα σε μια καρέκλα ήρεμα κι ωραία κι είπα θα το απολαύσω… Πόσο πολύτιμο μου ήταν τελικά το να έχω λίγη ώρα με τον εαυτό μου! Έστω και στα ΕΛΤΑ! Εξάλλου τη σκέψη μας μπορούμε να την ταξιδέψουμε όπου εμείς θέλουμε…
Στην μπροστινή καρέκλα ήταν ένα μικρό αγοράκι που έπαιζε με την καρέκλα του σπρώχνοντάς την όλη την ώρα πάνω στα πόδια μου. Εγώ του γελούσα, του έκλεινα το μάτι και έσπρωχνα πίσω στη θέση της την καρέκλα. Και πάλι απ’την αρχή. Η μαμά του το μάλωνε και τραβούσε κι εκείνη την καρέκλα μπροστά. Δεν με ενοχλούσε καθόλου. Μόνο τη σκέψη μου διέκοπτε πού και πού αλλά τα ματάκια του ήταν τόσο ζωηρά όταν με κοιτούσαν που δε θα μπορούσα με τίποτα να νιώσω θυμό. Είναι παιδάκι και κάθεται σε μία καρέκλα περιμένοντας τόση ώρα, πώς να μη βαρεθεί; «Χίλια συγγνώμη, σας έχει ζαλίσει!», γυρνάει και μου λέει σε κάποια φάση η μαμά του. «Καλέ μην το συζητάτε, ούτε καν! Να εδώ έχω βάλει κόντρα το πόδι μου χωρίς να το καταλάβει κι έτσι η καρέκλα δεν τσουλάει πια πίσω, του την έφερα!!!χαχαχα», απάντησα με το κακαριστό μου γέλιο! Γελάει κι η μαμά μαζί μου και γυρνάει μπροστά. Ο αριθμός εξυπηρέτησης είναι το νούμερο 252… «Έχω πολύ μέλλον μπροστά μου για το 296!», σκέφτηκα. Ξαφνικά γυρνάει η μαμά και μου λέει: «Τι νούμερο έχεις;» Της απαντάω. Μου κλείνει το μάτι, μου χαμογελάει και μου δίνει το δεύτερο χαρτάκι της. Νούμερο 255!! «Ααααχχχ σας ευχαριστώ πάρα πολύ!! Να είστε καλά!!» Ήθελα τόσο να την ευχαριστήσω… Μέσα σε δευτερόλεπτα ζητάω απ’τη διπλανή μου κυρία ένα στυλό. Για καλή μου τύχη είχε. Παίρνω το χαρτάκι μου με το 296 και υπογράφω απ’την πίσω μεριά ένα δωρεάν εισιτήριο για το παιδάκι της για τον παιδότοπο της Τροφούπολης! Να έρθει όποτε θέλει να το χαρεί! Της το δίνω και φυσικά τη γέμισα χαρά!! Όπως θα γεμίσει χαρά και το παιδάκι της όταν έρθει στην Τροφούπολη! Το χαρτάκι με το νούμερο 296 από μίζερο, θυμωμένο και τσαλακωμένο (όπως το έκανα στην αρχή απ’τα νεύρα μου) εξελίχθηκε στο πιο χαρούμενο, λαμπερό και γλυκό χαρτάκι του κόσμου!
Πόσο απλά πράγματα μπορούν να μας κάνουν χαρούμενους. Και από πού ξεκινούν όλα; Απ’τη θετική μας διάθεση! Θα μπορούσα να ξεφυσάω πέρα δώθε στα ΕΛΤΑ και να σκέφτομαι με πόση δυσκολία μάζευα όλο το μήνα τα χρήματα για το ΙΚΑ και το ΤΕΒΕ που σήμερα θα περίμενα με τις ώρες στην ουρά για να τα πληρώσω. Κι όμως! Άλλαξα τρόπο σκέψης και ψυχολογίας και ανταμείφτηκα! Έδωσα θετική ενέργεια, την πήρα πίσω και την ξαναέδωσα. Μαζί με εμάς χαμογέλασαν και δυο κυρίες κι ένας κύριος που καθόντουσαν δίπλα μας και παρακολούθησαν τη συζήτησή μας. Η θετική ενέργεια απλώθηκε μέσα στην αίθουσα. Έτσι μπορείτε να την σκορπίσετε κι εσείς στην καθημερινότητά σας. Στη δουλειά, στο δρόμο που οδηγάτε ή περπατάτε, στο μετρό, στο σούπερ μάρκετ, στο γυμναστήριο, στο σπίτι. Κι αν δεν σας βγαίνει αυθόρμητα, δεν πειράζει. Προσπαθήστε το!
Να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο γεμάτο χαμόγελα! 🙂 Με αγάπη, Σοφία
