5 Οκτωβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών.
“Το ότι ζω το οφείλω στο μπαμπά μου, αλλά το ότι ζω καλά το οφείλω στο δάσκαλό μου.”
Alexander the Great
“Αυτός που ανοίγει μία σχολική πόρτα, κλείνει μία φυλακή.”
Victor Hugo
Δεν είναι τυχαία αυτά τα λόγια. Η δύναμη του δασκάλου είναι τεράστια! Ο δάσκαλος είναι αυτός που μας ανοίγει το μυαλό και τους ορίζοντές μας κατά τα μαθητικά χρόνια.
“Ό,τι γράφει ο δάσκαλος στον πίνακα της ζωής δεν ξεγράφεται ποτέ…”
Δεν είναι τυχαίο που όσο και να μεγαλώνουμε έναν καλό δάσκαλο δεν τον ξεχνάμε ποτέ.
Κι όχι μόνο δεν τον ξεχνάμε αλλά τον αγαπάμε και τον έχουμε χαραγμένο στο μυαλό σαν μια γλυκιά ανάμνηση…
Για πολλούς θεωρείται μια εύκολη δουλειά, όμως εγώ προσωπικά διαφωνώ. Πρόκειται όχι μόνο για δουλειά αλλά για λειτούργημα. Ο δάσκαλος είναι υπεύθυνος να εκπαιδεύσει και να μορφώσει τους αυριανούς πολίτες.
“Εκπαίδευσε τα παιδιά για να μην χρειαστεί να εκπαιδεύσεις τους μεγάλους.”
Abraham Lincoln
Σαν κάτι να έκαναν λάθος οι καθηγητές εκεί στο Harvard.…, σκέφτομαι επηρεασμένη από τα σημερινή πραγματικότητα της χώρας μου και αλλάζω αμέσως κατεύθυνση σκέψης για να μη χαλάσω τη διάθεσή μου (και τη δική σας!)… Εξάλλου Παρασκευή σήμερα!
Είναι 3 οι καλοί λόγοι για να γίνει κάποιος δάσκαλος: ο Ιούνιος, ο Ιούλιος και ο Αύγουστος…!
Ουπς λάθος, αυτό θα ταίριαζε σε άλλου είδους άρθρο!!Χαχα
Επανέρχομαι…
Σπουδαίο το έργο των δασκάλων λοιπόν. Όλοι το συνειδητοποιούμε μεγαλώνοντας και οι γονείς το ξαναθυμούνται στις καλοκαιρινές διακοπές…! Χαχαχα
Μπα, δεν έχω σωτηρία… αυτή η Παρασκευή επηρεάζει πάντα τη σοβαρή μου πλευρά (την ποια;!) και όλο το γυρνάω στο χούμορ!
Κλείνω εδώ λοιπόν αυτό το άρθρο (υποχρεωτικά!) και σας αφήνω να περιηγηθείτε στις φωτογραφίες που ακολουθούν μπας και θυμηθείτε τα δικά σας όμορφα μαθητικά χρόνια…
Και φυσικά ακούγοντας αυτό:
Πόσο συγκινητικό τραγούδι Θεέ μου!!
Τα τελευταία 5 λεπτά του διαγωνίσματος!! χαχαχα
Η νύστα…
Η απόγνωση…
«Όσο κι αν νιώθεις ότι μισείς το σχολείο όταν είσαι εκεί… το μόνο σίγουρο είναι ότι το λησμονείς όταν φύγεις…»
Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ’αλλάζω με τίποτα!
Κωστής Παλαμάς
“Στον Δάσκαλο”
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ’ το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά. Τι κι’ αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
Αφιερωμένο στους αγαπημένους μας δασκάλους που θα θυμόμαστε πάντα και στους πραγματικούς δασκάλους όλου του κόσμου…
~Σοφία~
Υ.Γ.: Όλο το team της Τροφούπολης ευχαριστεί τους εκπαιδευτικούς που ενδιαφέρονται για την διατροφή των παιδιών και έχουν ήδη κλείσει την παρακολούθηση εκπαιδευτικού προγράμματος στο Διατροφότοπο και υπόσχεται να τους ανταμείψει!
